ภาพความทรงจำในวัยเด็ก ที่เห็นตาในวัยชรา จับจอบขุดดินเพื่อปลูกต้นไม้ ท่ามกลางแดดร้อนระอุ ในวัยเยาว์นั้นฉันได้ถามว่า ตาจะปลูกอะไร ตาเช็ดเหงื่อแล้วบอกว่าจะปลูกต้นไม้ ปลูกไว้ให้พวกหลานนั่นหล่ะ คำตอบเหล่านี้ทำให้สมองเล็กๆ ของฉันงุนงง แดดก็ร้อน เหนื่อยก็เหนื่อย แล้วตาจะทำไปเพื่ออะไร มันมีอะไรตอบแทนสำหรับความลำบากในครั้งนี้
วันเวลาผ่าน วัยเยาว์ วันแห่งความฝัน มันเลยผ่านฉันไปหลายปี วันนี้ฉันพึ่งตระหนัก การทำอะไรให้คนอื่น มันคือความภาคภูมิใจ มันคือผลตอบแทนเกินคุ้ม คุ้มกว่าอาหาร เงินทอง คำชม เพราะมันอยู่ภายในใจ เต็มเปี่ยม ปริ่มด้วยความสุข ฉันวันนี้มีภาพของตาเป็นต้นแบบ ฉันกำลังจับจอบ เสียม ขุดดิน ปลูกต้นไม้ หวังเพียง อนาคตข้างหน้า มันเหล่านี้จะก่อให้เกิดประโยชน์กับใครอีกหลายคน ไม่ใช่เพียงเพื่อลูกและหลานของฉันเอง แต่สิ่งที่ฉันเรียนรู้จะถูกแบ่งปันให้ใครหลายคนได้เป็นบทเรียน เอาไปปรับใช้ในชีวิตของตน
สวนป่าอัปสราพนาสันต์ ภายใต้พื้นที่ 8 ไร่จึงก่อกำเนิด ขึ้น ฉันจะเรียนรู้เกษตรอินทรีย์ ค่อย ๆ ปรับพื้นที่เป็นป่าไม้แบบผสมผสาน พื้นที่บางส่วนจะมีอาคารเรือนเล็ก ๆ เปิดบ้านปฏิบัติธรรม ….ความฝันเหล่านี้…ฉันเชื่อว่าต้นแบบกำลังมองฉันมาจากสวรรค์และกล่าวอวยพร…..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น