ทำชำนาญการพิเศษหรือยังเพื่อน ? คำถามเจื้อยแจ้วจากปากเพื่อนสาว ซึ่งเรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้น เรายิ้มนิด ๆ แต่ใจแป้ว คิดในใจด้วยเสียงอันดัง “ ชำนาญการตูก็ยังไม่ได้ทำ เพื่อนทำชำนาญการพิเศษไปเรียบร้อยแล้วรึนี่ “ คำตอบที่ให้กับเพื่อนไป คงไม่มีอะไรดีไปกว่ารอยยิ้ม แล้วตอบว่า “ยังหรอกเพื่อน เรายังไม่สามารถ “ ตอบเสร็จก็เลี่ยงออกมา เพราะประเด็นในการสนทนาต่อไป น่าจะไม่เป็นประโยชน์กับตัวเรา
ครั้นเดินเข้าห้องประชุม ก็พลันไปเจอะกับเพื่อนอีกคน คนนี้เรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยประถมต้น ปัจจุบันเพื่อน เป็นผู้บริหาร เพื่อไม่ให้เสียมารยาท ก็จำเป็นต้องเดินไปสวัสดีทักทาย และแล้วก็ต้องเจอกับคำถามเดิม ๆ ทำชำนาญการพิเศษหรือยัง ? แถมท้ายคำถามที่ทำให้เราต้องสะดุ้ง “ เอ็งดักดานอยู่ทำไม ชำนาญการก็ยังไม่ทำ แล้วเมื่อไหร่จะสอบผู้บริหารกะคนอื่นเค้าซะที ? …..ไอ้ย๊ะ …มันด่าว่าเราดักดานรึนี่
เมื่อถุกกระทุุ้งด้วยคำถามจากเพื่อน กลับจากการประชุม จึงได้หยิบแบบฟอร์มส่งขอวิทยะฐานะชำนาญการ มาพิจารณาแก้ไข ครั้นเห็นข้อความต่าง ๆ รวมถึงคุณสมบัติ แล้วให้นึก อายอย่างแรง ข้อความต่างๆ ดูดีโดดเด่น หากทำได้ขนาดนี้ตำแหน่งครูดีเด่น มันน่าจะมอบโล่ห์ให้สักสามใบ แถมใบประกาศเกียรติคุณใบใหญ่กว่าตาลปัตรพระ คุณสมบัติที่ทำได้จริง ๆ จากข้อความดังกล่าว คิดว่า เรา ยังไม่มีสักข้อ เฮ้อ !….มุสา
งานเตรียมเอกสาร คงเป็นงานที่ต้องตามมา และคงเป็นที่น่าเบื่อสำหรับเด็ก หากเราเอาแต่มุมานะทำผลงาน เวลาที่เคยใช้ในการพาเด็ก ๆ เล่น พูดคุย หรือทำกิจกรรมร่วมกันคงน้อยลง นั่นหมายถึง ความสุขในชีวิตเราก็น้อยลงไปด้วย …..วางมันไว้ก่อนดีกว่า อืม….ผู้บริหารก็ไม่รู้จะอยากเป็นไปทำไม ความสุขมันคงไม่ได้ขึ้นอยู่กับหัวโขนที่ใส่ มันน่าจะมาจากใจของเรา
คงต้องยอมดักดานไปอีกสักระยะ จนกว่าจะเริ่มรู้สึกมีความสุขกับการนั่ง ปรับแต่ง เอกสารให้ดูดี มีเกรด หรือจนกว่าจะรู้สึกเข้มแข็ง จนอยากสวมหัวโขนที่ต่างออกไป
อืม …..(ขวางโลกอีกแล้วเหรอตูเนี่ย )
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น