เดินทางเข้าสกลนคร อำเภอพรรณานิคม จังหวัดสกลนคร เพื่อไปเยี่ยมพ่อ ด้วยความกังวลใจ เนื่องจากไม่เคยต้องเดินทางไปสถานที่ดังกล่าว นอกจากนั้นยังต้องเดินทางไปคนเดียว หากเป็นเมื่อหลายสิบปีก่อน มันคือความท้าทาย แต่ปัจจุบัน มันคือสิ่งที่น่าหวั่นกลัว อายุที่มากขึ้น สุขภาพที่ไม่ดีนัก อาการห้าวเกินคนมันลดลงเสียจนแทบไม่เหลือเสียแล้ว !!!!
เช้าวันใหม่ เริ่มต้นจากตีห้าฟ้าสาง จากอำเภอสนมจังหวัดสุรินทร์ นั่งรถโดยสารประจำทางไปลงที่ ร้อยเอ็ด ด้วยรถโดยสาร สุรินทร์ – ร้อยเอ็ด ต่อจากนั้น กระโดดขึ้นรถ ร้อยเอ็ดกาฬสินธุ์แทบไม่ทัน เพราะไปถึงร้อยเอ็ด รถโดยสารร้อยเอ็ด – กาฬสินธุ์ ก็ถึงเวลาออกพอดิบพอดี หลับ ๆ ตื่น ๆ ได้พักใหญ่ ก็ถึง กาฬสินธุ์ รู้มาว่าต้องนั่งรถจากกาฬสินธุ์ เข้าสกลนคร แต่ต้องรอรถเกือบ ชั่วโมงเต็ม นั่งรอจนหงุดหงิด ถึงได้เดินทางออกจากกาฬสินธุ์ โดยรถ กาฬสินธุ์ สกลนคร ในเวลา 11.30 ระยะทางจากจังหวัดกาฬสินธุ์มาถึงจังหวัดสกลนคร เนื่องจากรถต้องขึ้นเขาภูพาน ทำให้เรารู้สึกวิงเวียน มีอาการเมารถขึ้นมา อดทนจนกระทั่ง ถึงจังหวัดสกลนคร ในเวลา 15.00 น. ถึงแม้ไม่ได้ขับรถเอง และไม่ได้เดินไปไหนมากมายนัก แต่เหนื่อยจนแทบลากขาไม่ออก ต่อจากนั้นต้องต่อรถจากตัวเมืองสกลนครไปยังอำเภอพรรณานิคม เหนื่อยและก็ง่วงแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่กล้าหลับ เพราะกลัวกระเป๋ารถจะไม่ยอมปลุก และแล้วก็ถึงจุดหมายที่อำเภอพรรณานิคม ในเวลา 17.30 น. พ่อมารับที่คิวรถในอำเภอ
ระยะทางจากตัวอำเภอเข้าหมู่บ้าน ไกลพอสควร พ่อพาขับรถมอเตอร์ไซด์บึ่งเข้าหมู่บ้าน พอผ่านทุ่งนา อาการล้ามากจนถึงมากที่สุด กลับรู้สึกดีขึ้นฉับพลัน เพราะทุ่งนาที่เขียวขจีของข้าวนาปรัง ทำให้รู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่ากลับมาอีกครั้ง ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้า พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า ทุ่งนาสีเขียวสุดลูกหุลุกตา อากาศยามเย็นกำลังสบายพอดี ชาวนากำลังจูงวัวควายของตนเดินกลับไปยังคอก นกกาทยอยบินกลับรังที่พักพิง เช่นเดียวกันกับเรา ที่กำลังเดินทางกลับเพื่อพักผ่อน หลังจากที่เดินทางมาทั้งวันถึงแม้ไม่ใช่บ้าน แต่ก็เป็นแหล่งพักพิง ที่ที่ มีความรักจากบิดาบังเกิดเกล้ารออยู่ ขอหยุดการเดินทางสักพักเติมพลังให้ชีวิต เพื่อเช้าวันใหม่ ที่ต้องเดินทางต่อไปทั้งชีวิต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น