ปกติแล้วมักจะถูกที่นอนดูดอยู่จนเกือบ 8 โมงเช้า จึงจะสามารถสร้างพลังงานต่อต้านและลุกขึ้นมาได้ แต่วันนี้กลับสามารถลุกขึ้นมาตั้งแต่ 6 โมงเช้าได้ เพราะมีเสียงซึ่งเป็นพลังงานอย่างหนึ่ง มากระตุ้น เสียงนั้นคือเสียงปลุกจากแม่ของเราเอง เป็นเสียงที่มีพลังสูงมากเลย ทีเดียว ไม่รู้จะอายดีหรือเปล่า อายุผ่าน 18 ฝนเกือบ 2 รอบแล้ว ยังต้องมีแม่ปลุกให้ตื่น ลองคิดในแง่กลับกันดูดีกว่า ว่า คนเป็นแม่มักจะมีความุสุขในการทำอะไรเพื่อลูกเสมอ ดังนั้นเมื่อลูกสาวบังเกิดเกล้าคนเดียวยังไม่ตื่น แม่ก็คงมีความสุขกับการต้องปลุกลูกไปทำบุญในเทศกาลวันออกพรรษานั่นเอง
ออกพรรษาปีนี้ คนเต็มศาลาวัด ทั้งคนแก่ คนหนุ่ม คนสาว รวมทั้งเด็กตัวเล็ก ๆ ต่างมาร่วมกันทำบุญ เรารู้สึกชุ่มชื่นใจทุกครั้งที่มองเห็นภาพดังกล่าว เพราะภาพแบบนี้มันบ่งบอกถึงวัฒนธรรมอันดีงามที่ยังคงหลงเหลืออยู่ในบ้านของเรา ณ วัดบ้านพลับ อำเภอสนม ซึ่งเป็นอำเภอเมียน้อยอันดับท้ายที่สุดในจังหวัดสุรินทร์ ในความที่เป็นอำเภอเมียน้อย ความเจริญยังไม่บังอาจเข้ามาถึงได้ วัฒนธรรมอันดีงามจุึงไม่เลือนหายไปกับความเจริญเติบโตทางเทคโนโลยี ที่นี่ยังมีความภาพสวยงามให้เรามีความสุขได้เสมอ
เราและแม่ช่วยกันหอบหิ้วข้าวสวยร้อน ๆ กับข้าว ขนมหวาน และเครื่องใช้สัมภาระเข้าร่วมทำบุญในศาลา และที่ขาดไม่ได้คือดอกสะเลเตหอม ๆ ที่เป็นดอกไม้สุดโปรด เมื่อนำ ดอกไม้ถวายพระและปักใส่แจกันแล้ว แอบคิดเข้าข้างตัวเองเล็กน้อยถึงปานกลาง ว่า ดอกไม้ของเราสวยและสดชื่นที่สุด ต่อจากนั้นจึงได้ตักบาตรและนำอาหารไปให้ เหล่าบรรดาแม่ครัวจัดเตรียมสำรับสำหรับถวายพระ แม่ครัวต่างขมีขมันช่วยกันโดยที่ไม่ต้องมีใครบอก ไม่มีค่าจ้าง แต่คนเหล่านี้ล้วนทำจากจิตอาสาทั้งสิ้น เราเข้าไปทักทายปราศัย อาสาช่วยยกและจัดของ แต่แม่ครัวต่างเกรงใจไม่กล้าใช้ กลับให้เราไปนั่งรอถวายสำรับบนศาลาได้เลย ความเกรงใจนั้นมาจากสาเหตุเพราะเราเป็นคุณครู หัวโขนนี้มันถอดออกไม่ได้ แม้กระทั่งเกษียณอายุ
เมื่อพิธีกรรมต่าง ๆดำเนินการไปจนถึง ช่วงท้ายสุดได้มีการแห่ปราสาทผึ้ง ในปราสาทผึ้งบรรจุทั้งของใช้ ไหม ผ้าไตรจีวร ทุกสิ่งล้วนเป็นของที่ชาวบ้านในแต่ละคุ้มบริจาคร่วมกันจัดทำ ในระหว่างที่แห่ปราสาทผึ้งมีเสียงกันตรึมนำแห่ เพราะเราชอบกันตรึมติดมาในสายเลือดอยู่แล้ว ได้ยินเสียงกันตรึมเมื่อไหร่ เป็นได้วิญญาณนางอัปสราเข้าสิงเมื่อนั้น ครั้นอดรนทนไม่ได้ จึงได้เข้าร่ายรำร่วมกับขบวนแห่ปราสาทผึ้งด้วยซะเลย
ถวายปราสาทผึ้งเสร็จ ถัดมาคือ กรวดน้ำ และเมื่อรับพรเสร็จ ก็เป็นอันเสร็จสิ้นพิธีกรรมในวันออกพรรษา หลังจากนั้นชาวบ้านบางคนก็ร่วมรับประทานอาหารที่วัด บางคนก็กลับบ้านทันที ส่วนเราเดินตามเก็บภาพไม้ดอก และรอยยิ้มเบิกบานของเหล่าบรรดาคนเก็บบุญที่อำเภอสนมแห่งนี้ต่อ อย่างชุมชื่นหัวใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น