เสียงกดดันจากผู้คนรอบข้างเข้าหูมาเป็นระยะ ๆ “ อายุงานก็มากแล้ว ผลงานก็พอมี ไอ้แค่จะยื่นขอชำนาญการกะเค้ามันช่างยากเย็นอะไรซะขนาดนั้น “ จริง ๆ แล้วมันก็ไม่ยากหรอกแต่มัวทำอย่างอื่นซะเพลิน ก็งานอดิเรกมีแต่สนุก ๆ ทั้งนั้น งานที่ควรหรือน่าจะทำ มันก็เลยไม่ได้ทำสักที เค้าเรียกว่าเรียงลำดับความสำคัญไม่ถุกต้อง ยอมรับความผิดอย่างน่าชื่นตาบาน หากพิจารณาขึ้นศาลเปาบุ้นจิ้น คงมีอันสมควรตายเป็นหมื่น ๆ ครั้ง ถึงจะสาสม โชคดีนักที่ท่านเปาตายไปหลายพันปีแล้ว
เราเลยรอดรวบรวมเก็บจากเพื่อนร่วมงานมาได้ข้อมูลเยอะแยะไปหมด แก้ไขเป็นของตนเองเรียบร้อยภายใน 2 วันทำการ
1. กคศ 1 เสร็จมาตั้งแต่ปีมะโว้ แต่ไม่ได้ปริ้นสักกะที
2. กคศ.2 .มีโอกาสได้เปิดอ่านเมื่อวานก่อน แก้ไขปรับปรุง ( เปลี่ยนชื่อ นามสกุล ) เป็นของตนเองเรียบร้อย ส่วน ภาคผนวก ก็ใส่รูปและกิจกรรมตนเอง
3. กคศ.3 ขอบอกว่า เป็นงานที่ลำบากสุด ๆ เพราะกว่าจะหาข้อมูลได้ เนื่องจากแนบเอกสารหลายอย่างแต่ก็เสร็จจนได้
- การหาค่า T-score
- เปรียบเทียบคะแนน O-net
- งานวิจัยในชั้นเรียน 54 งานวิจัยในชั้นเรียน 53
- คำนำ
เรียบร้อย กคศ.1-3 สวนที่เหลือคือเอกสาร
ปก
หนังสือส่ง
ปกแบบประเมินและคู่มือการใช้
แนบ กพ7 ทุกเล่มด้วย
พรุ่งนี้เข้าเล่มเสร็จซะที จริง ๆ มันก็ไม่ยากนะ ขั้นตอนที่ยากที่สุดคือการลงมือทำ กว่าจะทำอารมณ์ให้อยากทำงานได้ เฮ้อ !
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น