หยิบซอด้วงขึ้นมานั่งสีเป็นเพลง ถึงฟังดูทะแม่งทะแม่ง แปลก ๆ ในความรู้สึก หรืออาจจะมีใครแอบได้ยินแล้วหัวเราะ ฉันรู้สึกอายบ้าง ! แต่ไม่เคยหยุดที่จะอยากฝึกฝน ถึงแม้จะคิดว่าตนไม่มีพรสวรรค์ด้านดนตรี พรสวรรค์ด้านศิลปะ ด้านวิชาการ ด้านกีฬา แต่เมื่อเลยวัยค่อนคนมาแล้ว ฉันกลับมั่นใจขึ้นเรื่อยๆ ฉันเองก็มีพรสวรรค์ และเป็นพรสวรรค์ที่ พรสวรรค์อื่นใด ไม่สามารถเอาชนะพรสวรรค์หนึ่งเดียวที่ฉันมีได้ เป็นสิ่งเดียวที่เป็นอาวุธติดตัวมาตั้งแต่เล็ก และนั่นทำให้ฉันภูมิใจเรื่อยมา พรสวรรค์ที่ฉันมีมากกว่าคนอื่นๆ หลายเท่าตัว นั่นคือ “ พรแสวง”
ด้านกีฬาหน่ะหรือ ? ฉันเล่นกีฬาอะไรไม่เป็นสักอย่าง ด้้วยเหตุผลทีี่ตนเองสุขภาพไม่ดีตั้งแต่เล็ก กีฬาใด ๆ จึงไม่เคยได้ฝึกฝน แต่ทว่าหน้าที่รับผิดชอบ ทำให้ฉันต้องมาเป็นโค้ชเปตอง จากวันแรกที่นั่งดูเด็ก ๆ เล่น ฟังเค้าอธิบายกฏกติกาให้ครูฟัง ผ่านมาหลายปี ประสบการณ์การเรียนรู้ ค่อยเก็บสะสม ทำให้ฉันเริ่มรู้จักกีฬาเปตองมากขึ้น ฉันเล่นเปตองไม่เป็น แต่เป็นโค้ชเปตองที่สามารถฝึกฝนเด็ก ๆ ให้สามารถเข้าเป็นแชมป์และร่วมแข่งขันในระดับจังหวัดได้ เพราะพรแสวงที่มากกว่าโค้ชคนอื่นใด แม้ปัจจุบันฉันยังฝึกฝนเด็ก ๆ เล่นวอลเลย์บอล ถามว่าฉันเล่นเป็นไหม ? ฉันไม่เคย แม้แต่สามารถเสริฟ์ลุกวอลเลย์ข้ามตาข่ายได้ แต่กลับเชื่อมั่น พรแสวงที่ตนมีติดอยู่กับตัว
ด้านดนตรี …ฉันชื่นชอบดนตรีไทยมาตั้งแต่เล็ก ๆเสียงซอมีเสน่ห์กับฉันเสมอ ฉันชอบฟังเสียงดนตรีพื้นบ้าน กันตรึมพาฉันเดินทางไปกับจินตนาการอันแสนสวยงามของตน ฉันสามารถร้องเพลงได้หลายๆ เพลง ทั้ง ๆที่ไม่เคยชอบเปิดเพลงสมัยใหม่นัก เพียงแต่ทุกครั้งที่ได้ยิน ฉันสามารถจดจำเนื้อร้องและท่วงทำนองได้เร็วกว่าใครอื่น ปัจจุบัน ฉันหยิบเครื่องเล่นดนตรีไทย พาเด็กนักเรียน เรียนรู้ ทั้งขลุ่ย ซออู้ ซอด้วง ขิม จากพื้นฐานไม่มีความรู้มาสักนิด ปัจจุบัน ลูกชายตัวน้อย ๆ สามารถเล่นดนตรีไทยได้อย่างไพเราะ ทั้งยังเป็นตัวได้เข้าแข่งขันเดี่ยวขลุ่ยเพียงออระดับภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ถึงแม้ว่าทั้งหมดไม่ใช่ฝีมือฉันเพียงคนเดียว แต่มันยืนยันคำว่า พรแสวงของฉันได้เป็นอย่างดี
ด้านวิชาการ ฉันมีนิสัยส่วนตัวที่น่ากลัวมากนัก มันคือ ความขี้ลืม ฉันเป็นคนขี้ลืมอย่างร้ายกาจ ฉันเคยลืมแม้กระทั่งชื่อตนเอง แต่ทว่า เมื่อมีการสอบครั้งใด ฉันจะทำได้ดี และมักจะได้ดีกว่าคนอื่นๆ เพราะฉันใช้เวลาทั้งหมดในการเสาะแสวงหาความรู้ ลงมืออ่านและปฏิบัติอย่างเต็มที่ มันอาจจะเป็นหลายเท่าของคนอื่นๆ เพราะฉันรู้ว่าตนสมองไม่ดี
ฉันเรียนจบเอกวิทยาศาสตร์ ฉันกลับมีเวบบล็อกของตนเอง สามารถเขียนบทความคอมพิวเตอร์และอินเตอร์เน็ตร่วมแชร์บนโลกออนไลน์ หลายคนบอกว่า ฉันเก่ง …แต่ทว่า รู้ไหมเบื้องหลังที่หลายๆ คน ทึ่ง มันคือ ความมานะบากบั่น อดทน มากี่ปี กว่าจะทำให้เห็นเป็นรุปธรรมได้ มันมาจากพรสวรรค์หรือเปล่าหล่ะ ?
ทั้งหมดนี้มันคือพรสวรรค์ที่ฉันมีมากกว่าใคร มันคือ การฝึกฝน หมั่นเพียร ทุ่มเท เสาะหา พยายามเรียนรู้ที่จะพึ่งตนเองให้ได้มากที่สุด นั่นคือ พรสวรรค์ที่ได้รับ “ พรแสวง”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น