• Breaking News

    เวบบล็อกบันทึกชีวิตธรรมดาของผู้หญิงธรรมดา มิมีสาระ แค่บ้า ๆ บ่น ๆ

    ค้นหา

    9 พ.ย. 2554

    อัปสราหลงยุค

    เปิดหนังสือพิมพ์เก่าขึ้นมาอ่านเพื่อเป็นการฆ่าเวลาในขณะที่อบไอน้ำผมอยู่ในร้านเสริมสวย   หากไม่หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน  เจ้าของร้านผู้ซึ่งอัธยาศัยดีมาก จะชวนคุยนอกประเด็นไปในเรื่องที่เราไม่อยากจะเผลอคุยด้วย   ก็คุณเธอมักจะชวนเล่าเรื่องคาว ๆ เมียน้อย เมียหลวง ของชาวบ้านให้ฟัง  เผลอคุยด้วยเมื่อไหร่ศีลข้อสี่ขาดสะบั้นทุกที   พลิกหนังสือพิมพ์อ่านผ่านตาไปเรื่อย ๆ หาคอลัมภ์ที่จะอยากจะอ่าน  ไปสะดุดตาเข้ากับนวนิยายเรื่องทวิภพ   เอ๊ะนี่เค้าเอามาทำเป็นละครอีกแล้วหรือนี่    เราเคยอ่านเมื่อตอนที่เรียนอยู่ปีหนึ่งในมหาวิทยาลัย  แม่นางมณีจันทร์ที่สามารถทะลุผ่านกระจกเพื่อย้อนอดีตกลับไป   และได้ไปพบคุณหลวงสุดหล่อ เพียบพร้อม ยากจะหาที่ติได้

    เรา…..อาจจะดูคล้ายมณีจันทร์   อัปสราที่ไม่มีกระจกให้เดินทางย้อนกลับไปในอดีต  มีแค่จิตใจของตนเป็นทางผ่าน    ตามหาแหล่งพักพิงจิตใจกับผู้คนที่เปี่ยมด้วยน้ำใจจากอดีตที่ตนเองไม่เคยรู้จัก   แต่สร้างมันขึ้นจากจินตนาการ   ทุกครั้งที่เหนื่อยอ่อน  ทุกครั้งที่ทุกข์ใจ   หลับตาลงเมื่อไหร่  จะมีโอกาสย้อนกลับเข้าไปในเรือนไทยหลังน้อย ๆ ข้าง ๆ เรือนไทยมีดอกไม้ไทยหอมกรุ่น   มีพ่อมีแม่ มีบ่าวคนรับใช้  ซื่อสัตย์และภักดี  ที่ขาดไม่ได้  เราได้มีโอกาสพบกับชายนักรบผู้มีจิตใจเข้มแข็ง  เป็นผู้นำ กล้าหาญและรักเดียว  เป็นคนที่อยู่ข้างๆ เสมอซึ่งแน่นอนว่าในโลกแห่งความจริง  ไม่มีทางจะเป็นไปได้   ทุกคืนเราจะหลับลงอย่างสุขใจจากการย้อนยุคกลับไปในอดีตที่ตนสร้างขึ้น  เมื่อเดินทางย้อนยุคบ่อย  ก็เป็นเรื่องถนัด บางครั้งจำเป็นต้องทำกิจกรรมอะไรที่น่าเบื่อร่่วมกับผู้คนในโลกปัจจุบัน  อัปสราก็เลือกที่จะย้อนอดีตเพื่อหลบหนีความน่าเบื่ออันนั้นได้โดยทันที   

    เคยได้อ่านบทความของจิตแพทย์  ในกรณีที่คนไข้มีปัญหาเรื่องจิตโดยการหลีกหนีโลกแห่งความเป็นจริง  เชื่อมั่นว่าตนเป็นธิดาพญานาค   ครั้งใดเกิดอาการเครียด  คนไข้จะแสดงอาการประหลาด ๆ จนบรรดาญาติต่างก็เชื่อว่าคนไข้เป็นธิดาพญานาคจริง ๆ   เราเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติในจิตใจของตน    แต่ครั้นมีเหตุการณ์เครียด  น่าเบื่อ หรือทุกข์ใจ ขึ้นครั้งใด   ก็ยังชอบแอบไปหลบอยู่ในอีกยุคหนึ่งเสมอ

    เมื่อใกล้อวสานกระจกที่มณีจันทร์ใช้ข้ามผ่านยุคได้เริ่มร้าวและแตกลง  มณีจันทร์เลือกที่จะกลับไปอยู่ในยุคที่เป็นอดีต   ส่วนอัปสราหลังเดินทางย้อนยุคมาหลายสิบปี  เริ่มเรียนรู้วิปัสนากรรมฐาน  เริ่มฝึกดูจิต เริ่มตระหนักว่าการเดินทางผ่านจิตใจกลับไปสู่อีกที่หนึ่งมันคือจินตนาการ ที่ไม่อาจเป็นจริงได้  เมื่อไหร่ที่รู้ว่าตนหลงเข้าไปในอดีต  พอรู้ แค่รู้ว่า ตนเองเริ่มหลง ความรู้สึกสุขใจที่เคยมีมันเริ่มลดน้อยลงเรื่อย ๆ   แม้แต่ความรู้สึกวาบหวามกับคุณหลวงที่ตนสร้างจากจินตนาการ  มันก็ไม่เหมือนเดิม  ในใจร่ำร้องอยากให้ความรู้สึกเป็นเช่นเดิม  แต่ทว่ามันไม่ย้อนกลับมาดังเดิมเสียแล้ว    ถึงวันนี้กระจกที่สามารถเดินทางไปในอดีตของอัปสราเริ่มร้าวเช่นกันอีกไม่นานมันก็คงจะแตกลง 

    เอาหล่ะทำผมเสร็จแล้ว  มองผ่านกระจกของร้านเสริมสวย  ยังเห็นเป็นตัวเรา …..อัปสราที่อยู่ในโลกปัจจุบัน   เรายังสามารถย้อนอดีตผ่านกระจกในใจไปได้ทุกเมื่อ  แต่ไม่เห็นประโยชน์อะไรจากการกลับไปในอีกยุค  มณีจันทร์เลือกกลับไปอยู่อีกยุคกับคุณหลวง ส่วนอัปสรา   เลือกที่จะอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง   รู้จักกับความเครียด  เรียนรู้จากความทุกข์  ไม่ว่าจะอยู่ที่ยุคใด   เมื่อยังต้องเกิดมันก็ต้องเจอเรื่องไม่ชอบใจ เรื่องที่ควบคุมไม่ได้ มันเป็นธรรมดา แต่ท้ายที่สุดก็รู้ว่า  ทุกข์เองได้มันก็หายเองได้ซิน่า  กระจกบานนั้นแตกไปได้เสียก็ดี

     

    อัปสราหลงยุค

    ไม่มีความคิดเห็น:

    แสดงความคิดเห็น

    บทความคอมพิวเตอร์

    Fashion

    Popular

    Beauty

    Recent Post

    Travel