เพื่อนรักโทรหา บอกว่ามีหนุ่มตาน้ำขาว อยากเจอเราตัวเป็น ๆ ถึงแม้คุณเธอจะเคยเล่าให้ฟัง หรือชักชวนพาไปรู้จัก นัดเจอหลายครั้ง แต่เราก็ยังเฉย เพราะไม่เคยเห็นความจำเป็นที่จะต้องรู้จักก็ในเมื่อหนุ่มไทยก็มีถมถืด อีกอย่างสรรพคุณที่เพื่อนรักบรรยาย มันทะแม่งทะแม่ง อายุปูนนี้ยังไม่มีเมีย ตระเวนอยากได้เมียเป็นคนไทย อะไรมันจะโรแมนติคซะขนาดนั้น รักแท้จากโลกออนไลน์ แต่งนิยายขายดูจะง่ายกว่า แต่เพราะเพื่อนรักสาธยายมนต์ดำซะยาวเหยียด ทำให้เราหลุดปากโพล่งไปว่า “ อยากรู้จักก็ให้มาหาเอง จะพาไปกินปลาร้าที่บ้าน “ ผลปรากฏว่าไอ้หนุ่มที่ว่าจะมาจริง ๆ เอาละว้า จะหนีก็คงไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา เป็นไงเป็นกันวะ ! เอ็งมาได้ ข้าก็จะรับวะ
ไม่เคยนึกว่าจะต้องมาทำเรื่องตลก ๆ คล้ายวัยรุ่นเอาอีตอนอายุ 30 นัดเจอโดยไม่เคยรู้จักมักจี่ นั่งตัวสั่นเหงื่อตกอยู่ที่สถานีขนส่ง เดินไปเดินมา หลาย รอบ เจอแล้วไงว้า ….ภาษาอังกฤษใช่จะแข็งแรงซะเมื่อไหร่ ไม่ได้ใช้มานานแสนนาน จำศัพท์อะไรก็ไม่ได้แล้ว นั่งกระสับกระส่ายเสียจนน้องสาวที่เราพาไปด้วย หัวเราะในพฤติกรรมแปลกๆของพี่ ไอ้ที่เคยเห็นเป็นสาวมั่น กลับกลายเป็นสาวเป๋อไปซะเรียบร้อย
รถนครชัยแอร์ผ่านมา หันมองปั๊บก็จำได้ปุ๊บ คนนี้ไงหน้าเหมือนในรูปเป๊ะ พอลงมาจากรถ ไอ้หยามื่อสั่นปากสั่นอีกแล้ว กลัวพูดไม่ถูก และแล้วอาการสั่นสู้ก็สามารถพาหนุ่มฝรั่งหน้าอ่อนขึ้นรถจิิ๋บดำฮ้าง ๆ คันน้อยไปซื้อของที่บิ๊กซีจนได้ครั้นพอถึงขากลับ มัวแต่เขินซะจนพาพาเค้าหลงทาง กลับบ้านไม่ถูก ต้องอาศัยได้หนุ่มแคนนาดา ใช้เครื่อง GPS พาคนสุรินทร์กลับบ้านตัวเอง โฮ โฮ โฮ ขายหน้าชะมัด (มัวแต่พิจาราณาความหล่อเค้าอยู่หน่ะสิ)
เราพาฝรั่งมาพักที่บ้าน โดยความเต็มใจอย่างมากถึงมากที่สุดของแม่และบรรดาญาติ ๆ แม่อยากได้ลูกเขยฝรั่ง ส่วนญาติ ๆ อยากหัดพูดภาษาอังกฤษ พี่ติีก อาสาทำกับข้าวมาให้ เพราะรู้ว่าเราทำกับข้าวไม่เป็น น้าต่องอาสาขับรถพาไปเที่ยว ส่วนแม่ทั้งอาสาทำกับข้าว ล้างจาน และอื่น ๆทุกอย่างตามหน้าที่ของแม่ที่ดี
เช้าวันที่มีชายหน่มแปลกหน้ามาอยู่ในบ้าน เขินชะมัด สองวันผ่านไปก็ยังเขิน เราทำตัวไม่ถูกเอาซะเลย ตื่นเช้ามา ก็มีคนมา morning มายืนคุย (ก็คนมันไม่เคยนี่นา) ชงกาแฟให้ยังแอบมือสั่น ตลกตัวเองชะมัด ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ นึกโทษเพื่อนรัก “ไอ้บ้า ! ช่างคิดอยากเป็นกามเทพให้ฉันได้ยุ่งยากแบบนี้ “ จะมองหน้าชัด ๆ ก็ยังไม่กล้า ดู ๆ ไปก็หล่อดี แต่ทว่าหากเรามีแฟนแบบนี้ คงต้องเอาป้าย Inkjet ใหญ่ ๆ ให้แขวนคอมีเนื้อความว่า “ แฟนข้าใครอย่าแตะ“ พิจารณารอยยิ้มยิ่งไปกันใหญ่ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนี้ เคยเห็นในผู้ชายเจ้าชู้ทุกราย โดยเฉพาะประเภท “ สามีชาวบ้าน “ อีเหี่ยนอย่างเราเลยถอดใจ ขอฮึมฮำเพลงของอ้อม “ ถอยดีกว่า ไม่อาว….ดีกว่า “
อาจจะสาเหตุจากอาหารหรือน้ำ ที่ทำให้ไอ้หนุ่มตาน้ำข้าว ไม่สบายอย่างมาก ตัวร้อนจี๋ อาเจียนเสียจนหมดไส้หมดพุง เรานึกเวทนาฝรั่งพลัดถิ่น ตามหาเนื้อคู่มาจนถึงสุรินทร์ คิดว่าที่นี่จะเจอคู่แท้ กลับกลายเป็นผู้หญิงบ้าน ๆ ธรรมดา ที่ได้เป็นของแถมคืออาการไข้สูง ความรู้สึกผิดในใจ ทำให้เราต้องช่วยดูแลตอนเค้าป่วย พอเช็ดตัวให้ พิจารณาตัวขาว ๆ ขนสีทอง คางแหลม ๆ ทำให้เรานึกไปถึงผู้ชายอีกคน ผู้ชายที่เคยอยากดูแลแบบนี้บ้าง อยากลุกขึ้นมาชงกาแฟให้ตอนเช้า อยากหัดเรียนทำกับข้าวเพื่อเค้า อยากให้วุ่นวายอยู่ใกล้ ๆ ตลอดเวลา อยากจับมืออุ่นๆ อยากกอดนานๆ ผู้ชายคนนั้นหายไปจากชีวิตเราเกือบสิบปีเต็ม วันนี้มีอีกคนมาอยู่ตรงหน้า เผ่าพันธุ์หน้าตาคล้ายกัน ถึงไม่ใช่คนเดียวกัน ถึงไม่รับรู้หรือสัมผัสความรู้สึกอบอุ่นที่เหมือนกัน แต่เรากลับนึกเต็มใจที่จะดูแล บทบาทนางพยาบาลใจดี จึงไม่เกินความสามารถของเราไปได้
หลังจากส่งไอ้หนุ่มตาน้ำข้าวขึ้นรถบัสกลับกรุงเทพไปแล้ว เรากลับมารื้อจดหมายเก่า ๆ นั่งอ่านลายมือยุ่ง ๆ หลายๆรอบ จดหมายที่มีอายุมากกว่า 10 ปี เรายังเก็บมันทุกฉบับ พอ ๆ กับอีเมล์จากประเทศฝรั่งเศล ที่ไม่เคยลบแม้แต่ฉบับเดียว นึกถึงหน้าคนส่งแล้วให้คิดถึงจับใจ ผ่านมาตั้งนานก็นึกว่าลืมไปหมดแล้ว คิดถึงเมื่อไหร่ทำไมใจก็ยังสั่นอยู่ดี ผู้ชายใจดีที่เราเคยรู้้จัก ในซองจดหมายยังคงมีที่อยู่ของคนส่ง เช่นเดียวกับ E-mail address ที่เรายังคงมีอยู่ตลอดมา แต่ใจไม่เคยกล้าพอที่จะส่ง mail ถามข่าว เพราะข้างกายเค้ามีหญิงไทยที่เหมาะสมกว่าเราอยู่ข้าง ๆ ป่านนี้คงมีลูกเป็นโขยงไปแล้ว นึกขอบคุณเพื่อนรักที่ส่ง คนอีกคนมาให้เราสะเทือนความรู้สึก ทำให้เรารู้ใจตัวเองมากขึ้น เรายังคงเป็นผู้หญิง ยังคงรู้จักรัก ใจยังถวายวัดไปไม่หมด ขอบคุณที่ทำให้เราได้มีโอกาสทำในสิ่งที่เคยคิดอยากจะทำเมื่อสิบปีก่อน ขอบคุณหนุ่มใหญ่หน้าตาน่าเอ็นดูที่ผ่านมาเพิ่มสีสันในชีวิต แต่ว่า …..เนื้อคู่ ยังอยู่อีกไกล เฮ้อ ! จะบอกแม่ว่าไงดีนะ ?
ok ก้อย ผมได้อ่านแล้ว น้องสาวยังโสดเหมียนเดิม
ตอบลบแหม ลุ้นระทึก น่าเสียดายนะ
ตอบลบพี่ทัยคะ จริง ๆ แล้วอยากสละโสดตั้งนานแล้ว มันก็มีเหตุการณ์แบบนี้ตลอดเลยหล่ะ 555 ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะพี่
ตอบลบ