• Breaking News

    เวบบล็อกบันทึกชีวิตธรรมดาของผู้หญิงธรรมดา มิมีสาระ แค่บ้า ๆ บ่น ๆ

    ค้นหา

    2 ส.ค. 2554

    นักเขียน อนาคต หรือ อนางอ

    ชอบบันทึกเรื่องทั้งมีสาระและไร้สาระเสมอ  บางครั้งดูเหมือนว่าคนบันทึกมีความรู้สูงปรี๊ด  แต่บางครั้งก็ยังกะเด็กอนุบาล   มันก็แล้วแต่ช่วงจังหวะและอารมณ์ที่ใช้บันทึก   วันนี้ได้รับคำชมจากบทความเรื่องหนึ่ง  ย้อนกลับไปอ่าน ดูอีกครั้ง  กลับมองเห็นจิตตนเองในขณะที่เขียนเรื่องนั้นขึ้นมาได้  ช่วงนั้นจิตใจแจ่มใส  เพราะพึ่งกลับมาจากทำบุญ ไม่มีอคติใด ๆ เขียนด้วย ใจสนุกสนาน  เพราะฉะนั้นคนอ่านจึงไม่รู้สึกถูกกดดันและอ่านจบด้วยรอยยิ้ม    เราจึงจับประเด็นบางอย่างของการเขียนบทความได้  นั่นคือ  จิตขณะที่จะสื่อสาร  เราคิดเช่นไร  คนอ่านจะสื่อสารใจจากเราได้แบบเดียวกัน   บทความแต่ละบทจะบอกตัวตน และบอกความคิดเราได้จากภาษาที่ถ่ายทอดออกไปนั่นเอง

    แต่ก็มีบางบทความ  ที่ถึงแม้การแสดงความคิดเห็นออกมาในแนวไม่ถึงขนาดติ   แต่ก็พอจะมองเห็นความผิดพลาดของตนเองชัดเชน   บางครั้งเขียนโดยที่ไม่ได้นึกถึงคนที่เราพาดพิง  ผลเสียไม่ได้ตกอยู่ที่บุคคลที่เรากล่าวถึง  แท้ที่จริงแล้ว  ผลเสียตกอยู่ที่คนเขียนซะมากกว่า การที่เราสาวไส้ตัวเองออกมาขาย  ดูแล้วไม่คุ้มค่า  มันจึงเป็นบทเรียนที่่สำคัญ  ก่อนเขียนให้ทบทวนดูก่อนทุุก  ๆ ครั้ง ผลเสียผลดีอย่างไหนให้ผลมากกว่ากัน

    เมื่อเขียนบทความขึ้นมาแล้ว   ต้องกล้ายอมรับผลของการแสดงความคิดเห็นของผู้อ่าน  คำวิจารณ์บางครั้งรุนแรง  บางครั้งอ่านแล้วพองตัวยิ่งกว่าอึ่งอ่าง  แต่หากคิดจะพัฒนาต้องยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น   ยอมรับและแก้ไขตนในสิ่งที่พลาด  และห้ามท้อใจที่จะเขียน  ข้อความสุดท้าย   ต้องเตือนใจตนเองทุกครั้ง   สู้ต่อไปจิบัน rose

    ไม่มีความคิดเห็น:

    แสดงความคิดเห็น

    บทความคอมพิวเตอร์

    Fashion

    Popular

    Beauty

    Recent Post

    Travel