สิ้นเดือนมาแล้ว เงินเดือนก็มียอดอยูในบัญชีเรียบร้อย ตกเบิก 5 % ก็มีอยู่ในกำมือ ยิ้มกริ่มใจ ใครบอกว่าเงินไม่สำคัญในชีวิต เราเถียงขาดใจดิ้น เงินไม่ใช่ปัจจัยสำคัญในชีวิตคนรวย แต่สำหรับคนหาเช้ากินค่ำ เงินคือปัจจัยสำคัญม๊าก ๆ
ขับรถเข้าเมืองอย่างสบายใจมีเงินในกระเป๋า อากาศก็ดี๊ดี สดชื่นแจ่มใส ขับรถไปพลางร้องเพลงไปอย่างสนุกสนาน เพลงพุ่มพวงแทบทุกเพลงร้องได้หมด ไม่ใช่ว่าทันสมัยอินเทรนด์กับหนังเรื่องพุ่มพวงหรอกนะ แต่เพราะร้องได้จบเกือบทุกเพลง โดยเฉพาะเพลงแก้วรอพี่ เราซ้อมไว้เป็นเพลงหากิน จับไมค์ที่ไหน จะต้องร้อง เนื้อเพลงเค้าคือแก้วรอพี่ แต่เราก็ดัดแปลงให้เหมาะสม เป็น ก้อยรอพี่
พอใกล้เข้าเมือง เฮ้ย ! จังหวัดสุรินทร์เค้าจัดงานอะไรกัน ทำไมรถเยอะเต็มไปหมด ครั้นใกล้ถึงจุดหมายที่ต้องการไปจับจ่ายเงินในกระเป๋า โห ! หาที่จอดรถไม่ได้ รถยนต์เต็มถนนไปหมด ที่จอดรถเต็ม เอาหล่ะสิ จิ๊บดำคันน้อยของเรา มีปัญหาเรื่องหม้อน้ำซะด้วย ด้วยความที่หัดขับรถยังไม่คล่อง เข้าเมืองเมื่อไร หม้อน้ำจะร้อนไวมากเพราะเราใช้เกียร์ไม่เหมาะสม ตาย ๆ หน้าปัดบอกอุณหภูมิหม้อน้ำขึ้นสูงปรี๊ด ก็ยังหาที่จอดรถไม่ได้ นึกภาวนาถึงเทพเจ้าทุกพระองค์ สาธุ๊ ก่อนที่หม้อน้ำจะพัง แถมรถคันนี้จะเพิ่มการจราจารที่ติดขัดมากขึ้น ช่วยดลบันดาลที่จอดรถให้ลูกช้างด้วยเถิด
ในที่สุดเทพเจ้าก็ประทานพร ดลใจให้สายตาเหลือบไปเห็นสี่แยกที่อยู่ด้านหน้า ขวามือไม่มีรถคันหนึ่งเลี้ยวเข้าไป ส่วนคันอื่น ๆ ไม่ตาม พอสบจังหวะ เราก็ขับตามไปทันที สักครู่ ปรากฏมีเทพบุตรใจดี รปภ. โบกรถให้เข้าไปจอดได้ บอกว่าที่จอดรถว่าง นั่นไงหล่ะ คำอธิฐานปรากฏผล เฮ่อ นึกกลัวจนขาสั่นไปหมด จอดได้ซะที
ครั้นเข้าไปในร้านสรรพสินค้า ถามพนักงาน พนักงานบอกว่าทุกเสาร์สิ้นเดือน จะปรากฏรถคึกคักอย่างนี้ตลอด เพราะเป็นช่วงเงินเดือนออก นั่นไง ใคร ๆ ก็คิดเหมือนเรา มาละลายทรัพย์ ช่วยให้เศรษฐกิจในประเทศเกิดการคล่องตัว
และแล้วกว่าจะรู้ตัว เงินเดือนทั้งเดือนก็ใช้หมดเกลี้ยงกับการเดินไม่กี่ชั่วโมง แต่กว่าจะได้มา ใช้เหงื่อ ใช้ความอดทน ใช้ความพยายาม มาเป็นเดือน อีก 20 กว่าวันที่เหลือ จะต้องใช้อย่างเขียมที่่สุด ขอแม่ใช้ไปก่อนละกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น