อันเนื่องมาจากงานฉลองพัดยศ ของพระที่วัดในหมู่บ้าน ทางคณะสงฆ์มีหนังสือขอความร่วมมือให้เราแต่งชุดเต็มยศปกติขาว เพื่อร่วมในงานแสดงมุทิตาจิตในครั้งนี้ ในการแต่งชุดขาวแต่ละครั้งเรามักยุ่งยากเสมอ ในการผูกเนคไท เรียนกี่ครั้งก็จำไม่ได้สักที ปัจจุบันมีเนคไทสำเร็จรูปที่ไม่ต้องมานั่งผูกเอง ช่วยให้สะดวกสะบายขึ้น แต่ทว่างานนี้ ไม่รูู้ว่าเนคไทสำเร็จรูปที่ซื้อมามันอันตรธานหายไปไหน(ลูกอีช่างเก็บ เก็บดีเกินไป ) จึงต้องวิ่งไปหยิบยืมเนคไท จากพี่เขย ยืมอย่างเดียวไม่พอ ต้องรบกวนให้ผูกให้ด้วย 
พี่เขยเลยเขินยกใหญ่ เพราะท่านเป็นผู้ชายส่วนเราเป็นผู้หญิง ( สวย ) สาเหตุเนื่องจากถามญาติผู้หญิงหลายๆ คน ทุกคนส่ายหน้า บอกว่า “ ผูกไม่เป็นหรอก ” เฮ้อ ! เมื่อไหร่ เค้าจะมีหนังสือบอกให้เรา ร่วมงานด้วยการแต่งชุดไทยเต็มยศบ้าง นุ่งผ้าซิน หรือโจงกระเบนก็ได้ จะไม่บ่นสักคำเลย อยากสวยแบบนั้น จริง ๆ นะ
แต่เมื่อสมัยนิยมเป็นเช่นไร หากจะมาค้านปฏิเสธไปทุกเรื่อง มันก็คงกลายเป็นคนขวางโลก ไร้ซึ่งความสุขอยู่นั่นหล่ะ เราจึงจำเป็นต้องเรียนรู้และปรับตัวให้เข้าตามสมัยนิยม เมื่อการผูกเนคไท มันเป็นปัญหาจังเลย จึงตระเวนค้นหาวิธีง่าย ๆ นั่งฝึกฝน และบันทึกไว้ เก็บไว้ค้นคว้าประเทืองปัญญาอีกทางหนึ่ง วิธีการผูกเนคไท ที่นำมาฝึกฝนเป็นแบบ แบบ Four-in-hand เป็นแบบที่ได้รับความนิยม แล้ววิธีการก็ไม่ยุ่งยากจนเกินไป
หลังการฝึกตามรูปได้ 2- 3 รอบจึงตระหนักได้ว่า สาเหตุของความรู้สึกว่า การผูกเนคไทมันยาก เพราะเราขาดการฝึกฝน ก็ในเมื่อชีวิตประจำวัน ไม่จำเป็นต้องมานั่งผูกเนคไท จะไปฝึกเอาตอนไหนหล่ะ เอาเป็นว่าบันทึกเก็บไว้ ช่วงไหนที่ต้องการใช้ก็เปิดค้นแล้วทำตาม คงเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วหล่ะ มั๊ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น